Rozdział 2

***

-Pośpiesz się zaraz się spóźnię-powiedział już lekko poirytowany piłkarz, ciągnąc za rękę małą dziewczynkę.
-Nie ciąg mnie tak, szybciej już nie mogę- powiedziała wyrywając mu rękę.
Alexis słysząc to wziął ją na ręce i pobiegł w kierunku szatni, zaraz przed nią zatrzymał się.
-Zamknij oczy i nie podglądaj- powiedział a dziewczynka zrobiła co kazał.
Otworzył drzwi do szatni, gdzie większość piłkarzy była już gotowa to treningu i szybko podszedł do swojego miejsca.
-Alexis kto to jest?- zapytał jeden z jego zaciekawionych kolegów.
-Jestem dziewczynką nie widać?- zapytała z przekąsem Alex a piłkarze na chwile zdębieli.
-Ma charakterek już ją lubię- powiedział Pique i podszedł do dziewczynki, która dalej trzymała rączki na oczkach.
-Jak masz na imię?- zapytał
-Alex- powiedziała uśmiechając się.
-Fajnie, a ja jestem Gerard jak chcesz możesz mówić wujek a dlaczego jesteś tu z tym palantem?- powiedział i ręką pokazał na Alexisa.
-Gerard nie ucz jej takich słów- powiedział Carles.
-Sory.
-To mój tata- odparła dziewczynka a wszystkie spojrzenia pobiegły w stronę Alexisa wiążącego już buty.
-Alexis, od kiedy ty masz dziecko?
-Od jakiś 2 godzin, opowiem wam wszystko po treningu, nie miałem jej z kim zostawić.
-A Laia?- zapytał Messi.
-Powiedziała, że nie będzie bawić się w niańkę. Możesz już otworzyć oczy.
-Dobra idziemy ?-zapytał Gerard i wziął na "barana" Alex.
-Super!!!

***

-No nareszcie ile mam na was czekać?- zapytam Martino a widząc kogo Pique niesie na plecach dodał- Gerard, od kiedy ty masz córkę i czemu jest na treningu?
-To nie moje dziecko tylko jego- ręką wskazał na Alexisa a Alex wyślizgnęła mu się z rąk i już miała spaść na ziemie, ale w ostatniej chwili chwycił ją Leo.
-Czyś ty oszalał chcesz mi dziecko zabić? -zaczął krzyczeć Alexis.
-Sory wyślizgnęła mi się.
-Palant.
-Ej spokój mówiłem już coś o takich słowach przy dziecku- powiedział groźnie Carles.
-Nic Ci nie jest?- zapytał Leo, patrząc z troską na dziewczynkę i powoli odstawił ją na ziemie.
-Nie, dzień dobry jestem Alex a pan jak ma na imię?- zapytała wyciągając rękę w stronę trenera.
Paru piłkarzy widząc tę scenę parsknęło śmiechem.
-Jestem Gerardo, idź się pobawić z piłkarzami a ja porozmawiam z tatą dobrze?
-Jasne- powiedziała i pobiegła w stronę Leo.
-Alexis wiesz, że przyprowadzanie dzieci na trening jest zabronione a po drugie, od kiedy ty masz córkę.
-Od jakiś 2 godzin. Ona przyszła do mnie do domu z listem od matki, że mam się nią zająć przez miesiąc. Przecież nie mogę jej samej zostawić w domu.
-Gdybym jej nie widział kazałbym zrobić Ci test na ojcostwo, ale po was widać, że jest twoją córką jest prawie identyczna. Dziś niech zostanie, ale jutro znajdź jej opiekunkę.
-Dobrze.

Trener widząc Alex bawiącą się z piłkarzami uśmiechnął się, szczerze mówiąc on też ją polubił, jak każdy przebywający na murawie.

***

Alex cały trening chodziła za Martino i krzyczała na piłkarzy, cały sztab trenerski miał wielki ubaw. Wszyscy ją polubili, jej po prostu nie dało się nie lubić, miała to coś w sobie, że chociaż mając 5 lat potrafiła dogadać się ze wszystkimi.

Zaraz po treningu w szatni nikt się nie przebierał, lecz każdy czekał na wyjaśnienia od Alexisa.
Opowiedział im o wszystkim ze szczegółami.
-Jak chcesz to na czas jutrzejszego treningu możesz ją przywieść do nas Valeria na pewno będzie się cieszyć- powiedział Andres.
-Dzięki ratujesz mi życie, a zaraz zacznę szukać jakiejś opiekunki.
-A kim jest Valeria?- zapytała zaciekawiona Alex.
-To moja córka, chcesz jutro do nas przyjechać i pobawić się z nią?
-Tak!

-Dobra mała zbieraj się, jedziemy do domu. A właśnie co takie dzieci jedzą, ja się na tym nie znam, nigdy w życiu nie miałem dziecka.
-Dawaj jej to, co ty jesz tylko ograniczaj jej słodycze jak coś to dzwoń do mnie.
-Dzięki.

***

No to mamy kolejny rozdział dzisiaj więcej dialogu, uczuć więcej będzie w następnym rozdziale :)